Morze Czarne już od dłuższego czasu jest strategicznie ważnym akwenem z punktu widzenia morskiego wydobycia oraz transportu surowców energetycznych. Dla państw zachodnich Morze Czarne wraz z położoną nad nim Turcją i Gruzją jest jednym z najbardziej obiecujących szlaków transportu nierosyjskiej ropy i gazu z obszaru Morza Kaspijskiego. Ale akwen czarnomorski wraz z położonymi nad nim rafineriami i portami naftowymi w Noworosyjsku i Tuapse jest też kluczowym szlakiem eksportu ropy i produktów naftowych dla Rosji, która w ten sposób zdobywa środki na prowadzenie wojny i utrzymywanie wzrostu gospodarczego mimo sankcji. Obecna wojna rosyjsko-ukraińska to też w dużej mierze wojna o Morze Czarne – jego złoża naftowo-gazowe, naftoporty i szlaki transportu surowców energetycznych. Spróbujmy przeanalizować, jak wojna wpływa na morskie wydobycie i transport surowców energetycznych, jaki to ma wpływ na żeglugę i czego się można spodziewać w najbliższej przyszłości.
Morze Kaspijskie kluczowe dla Morza Czarnego
Znaczenie Morza Czarnego dla światowej energetyki jest podwójne. Z jednej strony szelf czarnomorski jest bogaty w złoża węglowodorów, głównie gazu, z drugiej – jest ważnym obszarem tranzytu surowców energetycznych zarówno z Rosji w świat, jak i z regionu Morza Kaspijskiego, przez południowy Kaukaz z pominięciem Rosji. Przy czym rola tranzytowa Morza Czarnego ujawniła się znacznie wcześniej niż rola związana z morskim wydobyciem surowców – pod tym względem szelf czarnomorski jest dopiero na początku procesu eksploatacji, wiele złóż nie jest jeszcze rozpoznanych, a ich rozwój został w wielu przypadkach wstrzymany lub spowolniony wskutek wybuchu wojny.
Dostęp do dalszej treści jest ograniczony tylko dla prenumeratorów. Zaloguj się lub zarejstruj przy użyciu kodu zaproszenia, który otrzymałeś/otrzymasz wraz z prenumeratą.
